Petterik.nl Reisverslag Pattaya, Thailand

Daar zit ik dan, in een internet-shop, dan wel foto-shop, dan wel game-room, dan wel telefoon-shop. Met een aantal redelijk goede computers. En airconditioning, maar dat hebben ze hier bijna overal.

De Vlucht (maandag, dag 1)
Met de bus en de trein ging ik naar schiphol. Op het station in Leiden stond een trein klaar, die wat vertraging had, dus ik stapte snel in. De trein had nog maar een klein stukje afgelegd en stond nog langs het perron, toen deze weer stopte. Even later werd omgeroepen dat de trein problemen had met de deursluitingen en dat deze dus niet zou vertrekken. Ik dus weer uit de trein. Ondertussen waren er wel twee andere treinen naar Amsterdam het station binnengekomen. Blijkbaar hadden ze de treinen omgewisseld, want ze stonden precies andersom van spoor als normaal. De trein naar Schiphol ging voor mijn neus weg en de trein naar Haarlem hoefde ik natuurlijk niet te hebben. Dan maar weer terug naar een ander spoor, waar nog de stoptrein naar Schiphol stond. Daarvoor was ik nog net op tijd. Deze vertrok meteen nadat ik was ingestapt.
Gelukkig was dit maar een incident en niet typerend voor de rest van de reis.
Op schiphol heb ik ingechekt en daarna ben ik naar de Burger King gegaan om nog even een Whopper te nemen, want ik dacht dat ik dat wel nodig zou hebben. Het vliegtuig was een grote Boeing 747 van China airlines. Bij het instappen klonk er allemaal Chineese muziek en af en toe een gerustmakende Chineese stem. Tijdens het opstijgen kon je op de tv of een groot scherm zien hoe hard het vliegtuig over de startbaan reed en na het opstijgen de hoogte, de vliegrichting, de vliegsnelheid, de resterende vliegtijd, de lokale tijd in Amsterdam en de lokale tijd in Bangkok. Tussen de films door kwam dit ook steeds in beeld.
Vlak na het opstijgen kreeg iedereen iets te drinken aangeboden, inclusief een zakje pinda's. Wat later kwam het volgende karretje alweer voorbij om de maaltijd te brengen (Keuze: witte rijst met kip, of rundvlees met worteltjes en snijbonen) Alles geserveerd met een beetje salade en een klein slagroomcakeje. Ik was nog maar amper klaar met het eten, of ze kwamen alweer langs voor koffie of thee. Ondertussen zat ik toch wel behoorlijk vol. Ook was de eerste film opgestart: A league of extraondinary gentleman. Ofzow. Met Sean Connery. Daarna de film Daddy daycare, gevolgd door een kort stukje van Timon en Pumba, een modeprogramma, een reisprogramma en een aflevering van De Rescue Rangers. Geen van voorgaande film(pje)s vond ik boeiend genoeg om te kijken. Net toen ik de hoop op iets leuks had opgegeven begon ineens de film: Charly's Angels II. Deze film was net goed en wel bezig, toen ineens de lichten weer feller gingen schijnen. Wat later kwamen de karretjes alweer langs voor het ontbijt: Ei met spek en gebakken aardappeltjes. Best te eten. Dit ook weer met een half peertje en een half abrikoosje en ook met een klein bakje aardbeienyoghurt.
Na het ontbijt werd de landing ingezet. We bleven maar boven de bewolking. Zelfs op een halve kilometer hoogte was nog geen wolkje te zien in de verte, wel onder het vliegtuig. Uiteindelijk dan toch de wolken. Op 20 meter boven de grond was nog steeds geen hand voor ogen te zien. Na de landing was ook alleen maar grijs wat je kon zien. Ik werd opgehaald door een aardige man, die in de hal even belde en me daarna mee naar buiten nam. Gelukkig had ik de trui die ik in het vliegtuig aan had gedaan weer uit. De rit was bijna twee uur, in een gewone auto. Ik was nogal verrast dat de auto's hier in Thailand aan de linker kant van de weg rijden. Voor zover mijn kennis gaat is dat alleen zo in Groot Brittanie en in Australie. Opvallend is ook de grote hoeveelheid aan brommers en scooters op de weg.

Dinsdag (dag 2) en woensdag (dag 3)
Nadat ik mijn spullen had uitgepakt, zag ik dat buiten de zon scheen, dus ik deed snel mijn zwembroek aan, pakte een boek en een handdoek en ging naar het zwembad. Er waren ook wel veel wolken, maar tussendoor scheen ook een flets zonnetje. Deze was toch nog zo fel, dat het zweet me behoorlijk over de rug liep. Het water van het zwembad is niet al te warm, lekker verfrissend zelfs. Het hotel en de omgeving is wel redelijk rustig. Tegen de avond ging ik op pad. Wat een hoop mensen zijn hier op de straat, in de restaurantjes en de barretjes! Het eerste de beste tentje dat ik langs liep riep iemand aardig hallo, dus ik hallo aardig terug. De volgende weer: hallo!, hallo!. Na een paar keer valt het me op dat alleen jonge vrouwen dat doen. Nu loop ik gewoon verder als ik dat hoor. Af en toe hoor ik een paar van die stemmen tegelijk. Net onderweg naar een restaurantje waren een paar nog erger: die liepen de straat op, zeiden: 'hello, sexy men' en probeerden me tegen te houden. Wel vleiend, maar ik geloof er niks van en ik geloof ze ook niet. Ik wil dat gewoon niet. Het is ook niet de reden waarom ik hierheen ben gekomen. Dat ga ik morgen doen: met een boot met open bodem naar een mooi eilandje in de buurt. De dag daarna een olifanten safari, gevolgd door een dagje rust en daarna naar een tijgerdierentuin ofzow. Geweldig lijkt me dat allemaal! Gisteren heb ik een pizza gegeten en zonet twee pannenkoeken met slagroom. Vult ook behoorlijk goed! In de supermarkt heb ik een fles water gekocht voor morgen, een flesje 'Dutch milk' en een zak chips.

17 oktober 2003 19.43 uur

Vandaag heb ik een andere internet-shop opgezocht. Dit is er eentje waar ik wel foto's op internet kan zetten. De internet-shop waar ik woensdagavond zat had wel redelijk nieuwe computers, alleen was het internet er vreselijk traag en er zat windows 98 op. Nu zit die heel dichtbij mijn hotel, maar toch ben ik nu een stukje verder gelopen. Hier stond met grote letters dat ze ADSL-internet hebben. Nu valt de snelheid hier zeker niet tegen vergeleken met woensdag, maar of het echt ADSL is vraag ik me af.

Donderdag (dag 4)
Gisteren was ik al vroeg wakker. Ik had de wekker (mijn telefoon) op iets over 7 uur gezet. Dat is Nederlandse tijd 2 uur 's nachts. Dat is vrij vroeg, zeker gezien ik 's avonds maar moeilijk in slaap kan komen, omdat ik het gevoel heb dat het nog zo vroeg is. Ik viel dus weer in slaap en drie kwartier schoot ik ineens wakker. Snel aankleden en ontbijten. Om 9 uur zou ik opgehaald worden, dus om iets over half 10 kwam de taxi. Een truck met open achterkant, waar de passagiers in zitten. Om de zoveel seconden rijdt zo een wagentje toeterend langs.
Samen met mij stapten nog een wat ouder Duits echtpaar in en een wat oudere Aziatische vrouw. Na 5 minuten rijden kwamen we al aan bij "Pattaya Beach", een smalle strook zand, meteen gevolgd door een voetpad en een drukke weg. Iedereen werd de weg over gelootst en daarna in twee groepen gedeelt: een groep met gele stikkers en een groep die een blauwe stikker kreeg opgeplakt. De mensen met een gele stikker hadden 100 Baht meer betaald en zouden met een speedboot naar het eiland Ko Rhan gebracht worden. Ik moest het strand op en daar kwam een lange houten sloep aangevaren. Een trappetje werd in het water gelaten en met blote voeten stapte iedereen aan boord. Het wiebelende bootje vaarde naar een wat grotere boot, die wat verderop op het water lag. Op het water was het een en al bedrijvigheid. De ene na de andere speedboot kwam voorbij. Ook kwamen er continu mensen hangend achter een speedboot voorbij. Het parasailen is hier massaproductie. Ook aan de voorkant van het eilandje was de lucht vol met parasailers. Verder waren er ook her en der wat vissersboten te zien.
Aangekomen bij het eilandje vaarden we gewoon door. Aan de achterkant van het eilandje was een flinke baai. Ook daar vaarde de boot voorbij. De volgende baai was een stuk rustiger. Toch lagen er nog aardig wat speedboten voor anker. Hier werd niet geparasaild, maar wel met bananenboten gevaren en er waren ook enkele waterscooters. Weer werd iedereen overgeladen op een soort sloep en naar het strand gebracht. Daar werden we opgewacht door een reisleider. Deze vertelde dat iedereen weer om 13.00 uur terug werd verwacht voor de lunch. Op dat moment was het tegen elven. Een paar mensen waren er niet zo blij mee dat ze zo weinig tijd hadden om het eiland te verkennen en er waren ook wat reacties van mensen die het vreemd vonden dat ze moesten betalen voor de strandstoelen, een tochtje op de banaan, of met een waterscooter. Ik spreidde mijn handdoek uit op het zand en ging de zee in. Het water is helemaal niet koud en ook zeker niet te warm. Daarna ging ik lekker liggen in het wat fletse zonnetje. Dat maar heel soms door de wolken tevoorschijn kwam. Na een uurtje ging de zon ineens toch behoorlijk fel schijnen, dus ik deed een t-shirt aan en ging wat foto's nemen. Als de zon scheen kreeg het water een mooie lichtblauwe gloed. Het water was zo helder, dat je heel makkelijk de bodem kon zien. Als je de toeristische verhaaltjes moet geloven kan je tot 20 feet diep kijken.
Dan was het lunchtijd. Ik liep naar de strandtent toe en de reisleider riep "loma!", daarbij wijzend naar een tafel waar de andere mensen zaten die ook in het Loma hotel verblijven. Volgens de omschrijving van het dagtripje zou het een lunch worden met traditioneel Thais "Seafood". Als eerste werd er een pannetje soep op tafel gezet. Dat was gewone groentensoep. Daarna een gebakken vis, met van die grote tanden. Zo uit de frituur. Zo zag het er in ieder geval wel uit. Verder nog een vreemd uitziend zeedier, een schaal rijst en een schaal met allerlei gestoofde groenten. De andere mensen aan mijn tafel heb ik blijgemaakt met de extra vis en ik mocht extra veel soep, rijst en groenten hebben. Op de achtergrond kraaiden constant een paar hanen. Ik dacht: maak die maar klaar, veel lekkerder. Even later werden ineens kippenpootjes opgediend. De tafelgenoten schoven die meteen mijn kant op. De pootjes kwamen niet van de haan, want daar waren ze veel te klein voor.
Na de lunch werd iedereen nog even duidelijk gemaakt dat om 15.00 uur de boot terug weer zou gaan. Weer vrij weinig tijd dus. Ik nam me voor de andere kant van de baai eens te gaan bekijken. Ik dacht dat ik helemaal naar het puntje kon lopen, maar deze wasniet te bereiken. Ik liep dus weer terug. Net ter hoogte van het tentje waar de lunch plaats had, begon het te spetteren. Ik ging snel onder het dak staan en al snel ging het nog veel harder regenen. In eerste instantie rende iedereen snel het water uit, om de spullen droog neer te leggen. Daarna doken ze de zee weer in. Ik bleef onder het dakje staan. Al snel ging het zo hard regenen dat het in stroompjes van de heuvel kwam, langs de eetttafels, zo richting de zee. Toen het eenmaal weer goed droog was, liepen een aantal mensen alweer richting de boot. Het was bijna 3 uur. Tegen vijven was ik weer op het hotel. Om het zout van mijn lichaam te spoelen dook ik nog lekker een poosje het zwembad in. Daarna zette ik de tv aan en op CNN was net het ontbijtnieuws begonnen.

Vrijdag (dag 5)
Ook vanmorgen was het weer moeilijk om wakker te worden. Ik heb geen zin om weer vlak voor 10 uur het restaurant binnen te rennen (ontbijt is van 7 tot 10) en om dan oud brood en taaie spek te eten. Na het ontbijt zette ik de tv aan en op CNN was net een late-night programma begonnen. Op Eurosport News was het nieuws dat Henin en Klijsters door zijn naar de volgende ronde. Verder een interview met die Nederlandse golfer.
Daarna dook ik het zwembad weer in. De zon scheen voor de verandering eens uitbundig aan de hemel. De afgelopen dagen scheen deze ook wel regelmatig. De kracht van de zon had ik een beetje onderschat door dat fletse zonnetje, dus ik ben wel licht verbrand op mijn rug en benen. Ik voel er niet veel van en het valt wel mee.
Ik dacht dat ik om 13.00 uur opgehaald zou worden voor een ritje achterop een olifant, dus om een uurtje of twaalf ging ik er weer uit. Aangekleed en wel loop ik naar de lobby van het hotel (dat in feite een stel palen zonder muur, met overkapping is). Een hulpvaardige medewerker, die de hele dag een beetje heen en weer loopt daar kijkt op het briefje en zegt: "3 pm, you have two ours." Ik vind die 24 uurs klok toch makkelijker. Ik ging dus maar een stukje lopen. Ik had op een kaartje gezien dat richting het noorden een soort van houten tempel staat. Die wilde ik dus even gaan bekijken. Na drie kwartier had ik nog niks gezien, dus liep ik maar weer terug. Misschien was het wel handiger geweest om de kaart van Pattaya mee te nemen. In een supermarkt haalde ik twee flessen mineraalwater en ik nam een Cornetto (ja, met die hitte gaat dat er wel in).
De Duitse vrouw, die gisteren ook mee was naar dat eiland had aangeraden om een lange broek en iets met lange mouwen aan te doen tegen de muskieten, tijdens de rit op de olifanten. Om iets voor drie uur ging ineens de telefoon in mijn kamer. In gebrekkig Engels hoorde ik iets als: 'elephant ride'. Ik begreep genoeg en ging meteen naar de lobby. Het verkeer is hier in Thailand net zo druk als in Nederland. Continu stond de taxi stil. Ik had niet bepaald haast, maar de chauffeur zat wel te balen. Ik denk dat ik een andere olifantentour heb gehad dan het duitse echtpaar, want ik heb geen muskieten gezien. Voor het dubbele bedrag als wat ik ervoor heb betaald kon je ook een hele ochtend touren. Ach, dat ene uurtje was mooi zat voor mij. De jongen die de olifant bestuurde stapte een paar keer af om wat foto's van mij met de olifant te nemen. Ik liep al terug richting de taxi, toen ik werd geroepen en naar een picknicktafel gedirigeerd. Voor mijn neus werd een schaal met daarop een flink stuk meloen gelegd en wat stukjes ananas. Ook kreeg ik wat te drinken. Alles bij elkaar vulde het goed. Nu sluit ik snel af, want ik zie ineens dat ik misschien niet genoeg geld bij me heb.

20 oktober 2003 10.42 uur

Het lijkt alsof ik nu heel vroeg ben, maar ik was vanmorgen al om 7 uur wakker (2 uur nederlandse tijd). Dat is toch wel wat anders dan toen ik hier aan kwam. De eerste ochtend werd ik tegen half 10 met moeite wakker en was nog maar net op tijd voor het ontbijt. Nu was ik om 7 uur al klaarwakker. Ik wist me te herinneren dat de internet-shops 24 uur per dag open zijn, dus na het ontbijt ging ik meteen op pad. De plaats waar ik vorige keer zat bleek eenmalig tot 10 uur gesloten te zijn. Dus heb ik eens een flinke wandeling langs het strand gemaakt en nog wat foto's gemaakt.

Zaterdag (dag 6)
Een rustig dagje. Ik had geen tripjes gepland en kon dus rustig aan wakker worden en ontbijten. Na nog een poosje wat tv gekeken te hebben heb ik mijn zwembroek aangedaan, mijn handdoek en boek gepakt en naar het zwembad gegaan. Tot de zon uit de tuin was heb ik aan het zwembad gelegen. Rond het zwembad staan allemaal ligbanken waar je heerlijk op kan liggen. Op de achtergrond hoor je zacht wat getsjilp van vogels, het geknip met een heggenschaar van de tuinman en wat geklots van het water. In het begin dacht ik dat de tuinman al het gras met die ene schaar knipte. Tot ik ineens een keertje een maaimachine zag staan. In de loop van de middag kwam er wel een paar keer een groep nieuwe gasten binnen. Verder loopt er ook altijd een klein hondje rond het zwembad en door de tuin te scharrelen.
'S avonds ging ik weer op pad om ergens te gaan eten. Ondertussen ben ik er behoorlijk handig in om de Thaise dames te ontwijken. Sommige barretjes komen tot de straat en daardoor kunnen ze zomaar ineens voor je neus de stoep op springen als je langsloopt. Als ik zo een barretje zie ga ik snel aan de andere kant van de geparkeerde auto's lopen. Als er geroepen wordt negeer ik dat gewoon. Toen er weer een keertje een hoop gejoel aan de andere kant van de straat op steeg liep ik weer gewoon door. Een mannetje voor me op de stoep keek me onbegrijpend aan en wees naar de overkant van de straat. Het was echt zo een blik van: waarom ga je daar niet heen? Ofzow.
Goed nieuws: ik heb hier ook een Burger King gevonden!! Daar heb ik dan ook een mooie foto van gemaakt.

Zondag (dag 7)
Op zondag was het laatste uitstapje gepland. Aan het ontbijt was het heel erg druk. Er werden allemaal extra tafels en stoelen neergezet, terwijl de rest van de week altijd nog zat plek over was.
Om tien over 9 kwam de auto van "So Rach Tiger zoo" voorgereden. De chauffeur had blijkbaar geen haast, want hij reed nergens harder dan 80, ook niet op de brede snelwegen. Daar aangekomen stond het helemaal vol met bussen en auto's. De chauffeur van het taxibusje regelde de kaartjes (ik had al betaald woensdag bij een vrouwtje van het reisburo) en een gids nam mij met een klein groepje mee het park binnen. Het was erg druk in het park. De gids verontschudigde zich en zei dat het zo druk was doordat het zondag is en omdat de APEC deze week in Bangkok is. Ja... das waar ook! Vandaar dat het overal zo druk was! Ik had al zoiets opgevangen dat alle hotels in Bangkok vol waren en dat het daarom in het hotel ook drukker was.
Voor aanvang van de rondleiding zei de gids dat we om half 1 weer bij de auto terug werden verwacht. Het was ondertussen al een uurtje of 10. In rap tempo ging het langs een klein hokje waar kleine tijgertjes lagen, omringd door rijen mensen. Verder naar een krokodillen hal en de 'scorpion queen'. Toen was het tijd voor de eerste 'show' de krokodillenshow. De tribune zat helemaal vol, dus ik moest op de trap zitten. Nog steeds bleven er mensen binnenstromen. Uiteindelijk begon de show: een hoop herrie in het Thais en wat gestoei met krokodillen. Toen de show was afgelopen stroomde het weer leeg. De gids zei dat het nu tijd was voor de tijgershow en zei erbij dat ik gewoon de stroom mensen maar moest volgen. De stroom liep een arena binnen, welke ondertussen ook al bijna vol was. Er waren al geen zitplaatsen meer, dus ik ging ergens langs de kant staan. Nu begon de show, welke bestond uit wat bekende trucjes met tijgers, gevolgd door wat aapjes en nog een vreemd beest. Jammer genoeg was het er te donker voor goede foto's. Hierna probeerde ik zo snel mogelijk naar de uitgang te gaan, om bij de olifantenshow wel te kunnen zitten. De olifantenshow was buiten en daar was nog wel aardig wat plek op de tribune. Dit was wel een geinige show. Vooral de kleine olifantjes waren erg grappig.
Na de olifantenshow zwaaide de gids al in de verte en zei dat het niet zo moeilijk was om me te vinden, door mijn lengte. Hij nam me snel mee naar het restaurant voor de lunch. Hij ging ondertussen de andere mensen van het groepje zoeken. Toen ik klaar was met eten ging ik nog ff naar de wc. Meteen buiten de wc's kwam ik de gids weer tegen. Hij nam me snel mee naar de auto, waar de andere mensen al in zaten. Ik keek op het klokje en zag dat het al kwart voor 1 was. Ik geloof dat ik wat te laat was, want de chauffeur had ineens flink wat haast. Hij reed meteen ruim 100 km/h, haalde op allemaal manieren in en sjeesde over verdrijvingsvlakken. Dat was toch niet bepaald heel leuk te noemen.
Woensdag als ik thuis ben volgt het laatste deel!!

24 oktober 2003

Ondertussen ben ik al thuis. Het was een hele ervaring voor me en een hele belevenis, maar toch ben ik weer blij om thuis te zijn. Hier nog kort de laatste dagen:

Maandag (dag 8)
Voor maandag had ik een hoop plannen. Ik had me voorgenomen een paar "Wat's" te gaan bezoeken: plaatselijke tempels. In een (toeristisch) blaadje stond dat er een vrij nieuwe tempel is in Pattaya. De bouw daarvan begon in 1981 en heeft 20 jaar geduurt. Het schijnt het grootste houten heiligdom ter wereld te zijn. Verder schijnt het ook bijna 100 meter hoog te zijn...
Mij leek het dus wel een leuk idee om daar eens een kijkje te gaan nemen. Volgens het kaartje was het niet al te ver bij mijn hotel vandaan. Dus ik ging na het ontbijt op stap. Na een klein uurtje lopen in de hete zon en over een zeer drukke weg, kwam ik aan bij de poort. Om het terrein was een grote muur gebouwd, zodat het vanaf de weg niet te zien was. Toen ik vorige week met de boot naar het eiland Ko Larn ging had ik het in de verte al zien staan.
Maar goed... bij de poort stond een bordje met daarop: Tickets. Met daaronder een pijltje. Ja, daar had ik geen zin in! Al dat toeristische gedoe! Ineens had ik helemaal geen zin meer om nog op zoek te gaan naar andere Wat's. Dus ben ik weer rustig terug gewandeld. Halverwege liep ik langs een andere poort en daarachter zag ik een mooie tempel staan. Hier was het niet nodig om te betalen, dus ik ben dat terrein opgewandeld en ik heb wat foto's genomen. Heb ik toch nog een mooie Wat gezien!
Hierna weer langs een supermarkt om wat water te kopen... en een cornetto. Om een uurtje of één lag ik weer lekker aan het zwembad, met en flink dik boek (450 pagina's). Daar was ik zondagavond aan begonnen.
Tegen de avond ging ik eens denken wat ik zou gaan eten en vooral waar. In mijn kamer lag ook een menu van het restaurant van het hotel en daar stonden ook nog een paar lekkere en niet al te dure gerechten op. Aan de andere kant was ik nog bijna niet van het hotel weggeweest die dag. Ik ging dus weer op stap. De dag ervoor had ik aan de strandweg een restaurant gezien waar je volgens mij lekker kon eten. Daar ging ik dus heen. En... ik heb daar best gegeten. Later op mijn kamer heb ik weer een flink stuk gelezen in het boek.

Dinsdag en de vlucht terug (dag 9)
Bij het ontbijt was het opvallend rustig. Veel mensen die het weekend in het hotel hadden doorgebracht waren weer vertrokken. Het was weer heerlijk weer, dus ik ging lekker bij het zwembad liggen. Eerst een poos lezen, daarna lekker een poos in het water dobberen en dan weer wat lezen. Om een uurtje of één ging ik ff naar mijn kamer om wat te snoepen. Ik was nog maar net binnen toen ineens de telefoon ging: wanneer ik van plan was te vertrekken. Ik zou om 9.30 pm worden opgehaald, dus dat zei ik ook. Daarop hoorde ik van de andere kant dat ik in dat geval 650 baht zou moeten betalen...
Ik had nog aan de man van het reisbureau (die me van het vliegveld naar het hotel had gebracht) gevraagd of ik zonder problemen in mijn kamer kon blijven. Die had gezegd dat dat geen probleem was, omdat ze de kamers toch van het hotel hadden gereserveerd. Ik snapte er dus niks meer van. Maar ik kon het ze ook niet duidelijk maken wat ik had begrepen. Ze zeiden dat ik voor 2 pm uit mijn kamer moest zijn en dat ik daarna 300 baht zou moeten bijbetalen tot 6 pm en nog later 650 baht. Daar had ik geen zin in (en ook geen geld voor), dus ik pakte snel alles in... en ging in de lobby zitten. Jah, wat moet ik anders... ik zou pas uren later opgehaald worden!
Na een paar uur had ik het boek uit en ook de krant van die dag. Het werd al wat schemerig, dus ik ging maar op zoek naar een plaats om te eten. Dat werd een spaghetti restaurant aan de strandweg. Na het eten dook ik nog snel ff een internet-shop in en daarna liep ik terug naar het hotel. Daar aangekomen was het net 8 pm, maar de man van het reisbureau was er al. Ik ging nog ff snel naar de wc en ondertussen werd mijn koffer al ingeladen. Nu was ik dus mooi op tijd al op weg naar het vliegveld. De man van het reisbureau zei meteen dat hij niet had verwacht dat ik geen Thaische vrouw had gevonden (waarom niet?). Hij zei dat ik de eerste was die dat niet had gedaan. Nou, dat vond ik toch wel een hele eer eigenlijk!
Omdat er heel wat APEC mensen die dag naar het vliegveld moesten, hadden de autoriteiten de snelweg van Bangkok naar het vliegveld afgesloten. Behalve dan voor de APEC mensen. De trip naar het vliegveld duurde dus nog wat langer, want we moesten dwars door de stad. Ondertussen legde de man van het reisbureau nog uit hoe alles werkt met inchecken en de douane. Ik werd meteen voor de goede balie afgezet, dus ik hoefde niet ver te lopen. Het inchecken zou pas een uur later beginnen, maar het stroomde al helemaal vol met Nederlanders (die bang zijn te laat te komen).
Toen er eindelijk begonnen werd met inchecken stond er boven de balies dat het vliegtuig ruim een uur later zou vertrekken (zou eigenlijk om 2.35 uur vertrekken), omdat het vliegtuig eerst uit Taiwan moest komen en daar was het te laat vertrokken. Na het inchecken ben ik dus maar ergens gaan zitten waar ik e vertrek monitoren goed kon zien. Na een half uur veranderde de vertrektijd ineens... Nu zou het vliegtuig pas om 5.00 vertrekken! Dan is het dus al bijna ochtend. Ondertussen was het al een uurtje of twaalf geweest, dus ging ik maar door de douane. Achter de douane was het nog hartstikke druk. Na twaalf uur zouden nog heel wat vliegtuigen vertrekken. Er waren heel veel tax-free winkels. De meesten waren net allemaal aan het bevoorraden. Overal stonden dozen midden op het pad, waar het langzaamaan steeds rustiger werd. Om drie uur ging ik richting de gate waar het vliegtuig zou staan. Daar aangekomen kreeg iedereen een pakje boterhammen met kaas of ham en een blikje drinken. De slurf van de gate hing leeg boven de grond...
Om een uurtje of 4 landde een vliegtuig met op de staart een rode bloem. Na een poosje kwam deze voor de gate rijden. Een uur later was het vliegtuig opgeruimd: passagiers eruit, koffers eruit, schoongemaakt, nieuwe kofers erin, catering erin. Pas na 5 uur kon iedereen het vliegtuig in. Eerdat het vliegtuig opsteeg werd het alweer licht. Hetzelfde ritueel als op de heenweg volgde weer. Eerst wat te drinken met wat hartigs, daarna een maaltijd. Na die maaltijd moesten alle luikjes in de ramen dicht. Ook de verlichting dimde en iedereen viel in slaap... ook ik. De eeste twee films heb ik dus gemist: de eerste weet ik niet meer, maar de tweede was Johny English. Toen ik wakker werd duurde het nog 5 minuten voordat die film was afgelopen. Daarna zag ik in beeld dat het vliegtuig nu een iets andere route nam als op de heenweg: niet over zuid-afghanistan, iran en turkije. Maar hoger, over een paar oud-russische staten en daarna weer over turkije.
Na nog een paar uur was iedereen weer zo een beetje wakker. Het scherm was best wel lang zwart geweest, maar nu volgde weer een tekenfilm van de rescue rangers, een mode programma en een reisprogramma. Uiteindelijk volgde ook nog de laatste film: Legally blonde 2. Tijdens die film werd ook het ontbijt opgedient. Nu was het al 11 uur 's ochtends Nederlandse tijd. Om 12.26 uur lande het vliegtuig op schiphol. Het vliegtuig was 11,5 uur onderweg geweest. Dat is ruim een uur meer dan op de heenweg. Dat heeft ermee te maken dat het vliegtuig op de heenweg ruim 1000 km/h vloog en op de terugweg maar net aan 800 km/h. Maar ook omdat het vliegtuig iets om vloog.
Na een flinke rondleiding over schiphol stond het vliegtuig eindelijk bij de gate. Het vliegtuig was helemaal aan het begin van de pier neergezet, dus meteen uit de gate was een trap naar beneden, waar de douane was. Meteen daarachter kwamen al snel de koffers over de baan. Die van mij kwam al heel snel, dus ik stond al heel snel op de plaza van schiphol.